พระราชบัญญัติยา พ.ศ.2510: 4.1 ใครคือผู้มีหน้าที่ปฏิบัติการ

ปรุฬห์ รุจนธำรงค์

ส่วนที่ 4 ผู้ประกอบวิชาชีพและบุคลากร

4.1 ใครคือผู้มีหน้าที่ปฏิบัติการ

4.2 หน้าที่ของผู้มีหน้าที่ปฏิบัติการ

4.3 กรณีศึกษาช่วงเวลาการเปิดร้านขายยาแผนปัจจุบัน

4.1 ใครคือผู้มีหน้าที่ปฏิบัติการ

สถานประกอบการ	ผู้มีหน้าที่ปฏิบัติการ	หมายเหตุ
สถานที่ผลิตยา	- เภสัชกรชั้นหนึ่ง
สถานที่ขายยาแผนปัจจุบัน (ข.ย.1)	- เภสัชกรชั้นหนึ่ง - เภสัชกรชั้นสอง	ปัจจุบันวิชาชีพเภสัชกรรมมีแต่เภสัชกรชั้นหนึ่งเท่านั้น
สถานที่ขายส่งยาแผนปัจจุบัน	- เภสัชกรชั้นหนึ่ง
สถานที่ขายยาแผนปัจจุบันเฉพาะยาบรรจุเสร็จที่ไม่ใช่ยาอันตรายหรือยาควบคุมพิเศษ (ข.ย.2)	- เภสัชกรชั้นหนึ่ง - เภสัชกรชั้นสอง - ผู้ประกอบวิชาชีพเวชกรรม - ผู้ประกอบวิชาชีพทันตกรรม - ผู้ประกอบวิชาชีพการผดุงครรภ์หรือการพยาบาล
สถานที่นำหรือสั่งยาแผนปัจจุบันเข้ามาในราชอาณาจักร	- เภสัชกรชั้นหนึ่ง
ขายยาแผนปัจจุบันเฉพาะยาบรรจุเสร็จสำหรับสัตว์	- เภสัชกรชั้นหนึ่ง - เภสัชกรชั้นสอง - ผู้ประกอบการบำบัดโรคสัตว์ชั้นหนึ่งหรือผู้ประกอบการบำบัดโรคสัตว์ชั้นสอง
สถานที่ผลิตยาแผนโบราณ	- ผู้ประกอบโรคศิลปะแผนโบราณ	เภสัชกรไม่ใช่ผู้มีหน้าที่ปฏิบัติการ
สถานที่ขายยาแผนโบราณ	- ผู้ประกอบโรคศิลปะแผนโบราณ	เภสัชกรไม่ใช่ผู้มีหน้าที่ปฏิบัติการ
สถานที่นำหรือสั่งยาแผนโบราณเข้ามาในราชอาณาจักร	- ผู้ประกอบโรคศิลปะแผนโบราณ

          ความสัมพันธ์ระหว่างลูกจ้างหรือตัวแทนผู้รับอนุญาตกับผู้รับอนุญาต

          มาตรา 16  ใบอนุญาตที่ออกตามมาตรา 15 ให้คุ้มกันถึงลูกจ้างหรือตัวแทนของผู้รับอนุญาตด้วย

          ให้ถือว่าการกระทำของลูกจ้างหรือตัวแทนของผู้รับอนุญาตที่ได้รับการคุ้มกันตามวรรคหนึ่ง เป็นการกระทำของผู้รับอนุญาตด้วย เว้นแต่ผู้รับอนุญาตจะพิสูจน์ได้ว่าการกระทำดังกล่าวเป็นการสุดวิสัยที่ตนจะล่วงรู้หรือควบคุมได้

          มาตรา 16 วรรคแรก หมายความว่า หากลูกจ้างหรือตัวแทนของผู้รับอนุญาตจะผลิตยา ขายยา หรือนำเข้ายา ปกติการผลิตยา การขายยา หรือนำเข้ายา ต้องได้รับใบอนุญาต ลูกจ้างหรือตัวแทนของผู้รับอนุญาตจึงต้องมาขอรับใบอนุญาต แต่มาตรา 16 ให้ใบอนุญาตคุ้มกันถึงลูกจ้างหรือตัวแทนของผู้รับอนุญาต ดังนั้น ลูกจ้างหรือตัวแทนของผู้รับอนุญาต จึงไม่ต้องมาขอรับใบอนุญาตเพิ่มเติม

          มาตรา 16 วรรคสอง เดิมถือว่าถ้าลูกจ้างหรือตัวแทนผู้รับอนุญาตได้กระทำการใดถือว่าเป็นการกระทำของผู้รับอนุญาตด้วย ซึ่งเป็นเรื่องของการสันนิษฐานไว้ก่อนและผลักภาระการพิสูจน์ไปที่ผู้รับอนุญาตว่าสิ่งที่ลูกจ้างหรือตัวแทนของผู้รับอนุญาตได้กระทำไปนั้นไม่ได้อยู่ในความควบคุมของตน กระทำเกินคำสั่ง หรือเป็นเหตุสุดวิสัยที่จะล่วงรู้ได้